شب آرزوها

  به بهانه شب آرزوها نوشتم:

درسن و سال ما جوانها، داشتن امید به آینده و آرزو برای سالهای باقیمانده عمرمون تقریبن بدیهی و ضروریه. به نظرم فقط چندتا نکته بهتره یادمون نره:

1- خیلی دنیا زده نشیم، آمال و آرزوهایی که ما رو از خدا دور کنه خب همه مون میدونیم که اشتباهه!

2- آرزوهای این دنیامون میتونه منافاتی با آموزه های خدایی نداشته باشه. داشتن ثروت، همسر و بچه های خوب، شغل مناسب و آبرو و عزت اجتماعی هیچگاه در مکاتب تحریف نشده دینی مذموم شمرده نمیشه. در یک کلام سعادت دنیوی و اخروی بهترین هدف ماها باید باشه.

3- کی گفته هدف وسیله رو توجیه میکنه؟! اگر برای رسیدن به آرزوهامون به هرکاری دست بزنیم، اولِ انحرافات زندگی مونه؛ انحرافاتی که میتونه همه چی مون رو تباه کنه.

4- باید رسیدن به خیلی از آرزوهامون بگونه های متفاوت عمل کنیم؛ بعضی وقتا باید زرنگ بود، سرعت رو فراموش نکرد و در یک کلام فرصت رو از دست نداد اما یه وقتایی هست باید بیشتر فکر کرد، تامل کرد و لحظات نرسیدن به اون آرزو و هدف رو تحمل کرد. باید خیلی دست به عصا و سنجیده تصمیم گرفت و عمل کرد. چون ادامه زندگی هامون خیلی برامون مهمه و تصمیمات احساسی و آنی ممکنه خیلی چیزا رو خراب کنه.

کلام آخرم اینکه: درست یا غلط زندگی کردن یعنی فهمیدن اینکه برای رسیدن به اهداف و آرزوهامون زمان و موقعیت مناسب رو انتخاب کنیم. همونطوری که گرم شدن زودرس هوا در اسفند ماه خیلی وقتا باعث یخ زدن شکوفه ها قبل از شروع بهار میشه تصمیمات ناگهانی، مانع بهار شدن یا حداکثر باعث داشتن بهاری با شکوفه های کم و تابستانی با میوه های نامرغوب تو زندگیمون میشه.

امیدوارم شکوفه های زندگی مون به موقع جلوه گربشه، به موقع جوونه بزنه و وقت خودش میوه بده. داشتن "نتیجه" هم باشه بعد از برگ ریزان خزان و در میانه زمستان استخوان سوز کهنسالی!

با بهترین آرزوها برای دوستانم در شب آرزوها و به امید ظهور منجی عالم که بزرگترین آرزوی زندگانی خیلی از ماهاست.